جوان

واین این کلمه چهار حرفی با عمقی ژرف از معانی و واژگانی همچون ،شور ،نشاط ،سرور، حرکت،احساسات ،عشق، خامی ،صداقت ، راستی، قدرت و بسیاری از صفت های زیبا که خاص این کلمه چهار حرفی است. 
از میان تمامی فصول زندگی انسانها جوانی از اهمیت خاص و ویژه ای برخوردار است، به عبارتی این دوره را بهار زندگی می دانند و پایه های اساسی شخصیت هر فردی در این دوران بنا می شود چرا که در این دوران تمام خصوصیات و تواناییهای انسانی به اوج شکوفایی و کارایی رسیده اند و به راحتی قابل انعطاف می باشند.لذا از همین رو دوره جوانی تاثیر بسزایی اولا در ساختن شخصیت فردی افراد و ثانیا در شکل دهی شخصیت جامه موثر است. 

تحقیقات جامعه شناختی و جمعیت شناسی گویای این مهم می باشند که جوامعی که دارای جمعیت جوان هستند در مقایسه با جوامع دیگر ،فعالتر ،پویاتر و دارای تحرکات اجتماعی بسیار بالاتری هستند.
در چنین جوامعی که از نرخ سنی جوانتری برخوردارند تغییرات به صورت محسوس تری قابل مشاهده هستند و از همین رو برنامه ریزی برای جوانان از جمله اولویتهای اساسی در این جوامع محسوب می شود.
اگر حکومتها و تصمیم سازان یک جامعه نتوانند جمعیت جوان خود را به درستی پرورش و حمایت نمایند ،آینده جامعه خود را با خطری جدی رو به رو خواهند ساخت، چرا که جوانان نوگرا و تاثیر پذیرند و همواره تلاش می کنند محیط اطراف خود را همرنگ ذهنیت خود بسازند و جامعه را با آرمانهایشان همسو نمایند ودر نقطه مقابل جوانان الگوپذیرو جستجو گر هستند چرا که در این دوران از نیروی اندیشه و تدبیر کمتر استفاده می شود و آثار جوانی در هاله ای از غریزه ها گرفتار می شوند.
ارزشمند بودن این دوره در سخن رسول الله صلی الله و علیه واله اینگونه بیان می شود که آن حضرت جوانان را به پختگی،اندیشمندی و استفاده از تجربه دیگران فرا خوانده و در سخنی کوتاه بلندی این حقیقت را به این صورت آشکار می سازد که‹‹ بهترین جوانان نزد شما کسی است که پیشه پیران در کار آزمودگی، محتاط و هوشمند باشد و بدترین پیران شما کسی است که همچون جوانان شتابزده ،پر هیجان و غافل عمل کند››
پس میتوان نتیجه گرفت که گذراندن دوره جوانی نیاز به برنامه ریزی، مراقبت و صحه صدر بیشتری دارد.جوانی مرحله ای بسیار حساس از زندگی هر فرد می باشد که اگر خانواده ها و خود افراد نتوانند از این مرحله به سلامت بگذرند، زندگی آینده آنان دچار مشکلات خدشه ناپذیری می گردد که در این راه شناخت کامل از سلایق و گرایشهای جوانان توسط نهادهای فرهنگی ومتعاقب آن آموزش های همه جانبه و فرهنگ سازی صحیح می تواند تاثیر شرگرفی در داشتن جامعه ای سالم در نسل های بعدی بگذارد.

به نظر می رسد که مدیران و مسئولان و برنامه ریزان مسائل فرهنگی و اجتماعی با سرعت بسیار کمتری نسبت به جوانان در حال حرکت و دگرگونی می باشند و این در حالی است که امروزه تغییرات فرهنگی در جامعه جوانان به سرعت هر چه بیشتر صورت می پذیرد و کنترل این تغییرات در جهت مثبت نیاز به دانش و اطلاعات جامع وبدون سوگیری ارزشی را خواستار است.
بنا به عقیده دورکیم گذار از جامعه با همبستگی مکانیکی به جامعه صنعتی با خلاء ارزشی و سردرگمی و بی نظمی همراه است.
برنامه ریزان اجتماعی و فرهنگی می بایست از طریق شناسایی ارزشهای مقبول فرهنگی و هنجارمند نزد جوانان جامعه و تقویت این الگوها با توجه به عرف جامعه باعث تقویت ثبات وهمبستگی بیشتر بین جوانان گردند و زمانی این الگوها میتوانند تاثیر گذار باشند که نزد جوانان جامعه نیز مقبول طبع واقع شوند و در این زمان است که جوانان با الگوبرداری صحیح،معقول ،هنجاری ومورد طبع که ما به آنها معرفی کرده ایم میتوانند دارای هویتی ریشه دار و فرهنگی ارزشند باشند و در جهت رشد و شکوفایی شخصیت جامعه شان تلاش نمایند.
مساله بعدی تغییرات روز افزون در جامعه جهانی است که متعاقب آن جامعه ما نیز می بایست با شناخت صحیح و دقیق از ارزشهای جامعه جهانی و شناخت نکات مثبت ومنفی آن، جوانان جامعه را به سوی این نکات مثبت آن رهنمون ساخته و بلعکس، چرا که در مبحث جهانی شدن با از دست رفتن مفاهیم زمان و مکان و نسبی شدن فرهنگ و تکثر گرایی رو به رو هستیم .
جهانی شدن از طرفی فرصت آفرین و از طرفی خطر آفرین می باشد، با از بین رفتن مفهوم مکان هویت سازی مکانی مخدوش می شود . هویت بر تداوم استوار است و تداوم نیز در چهارچوب زمان معنا میابد .زمان خطی زمانی بوده که فرد با دیگر اجزای جامعه ،گذشت آن را آگاهانه تجربه می کرد.فرایند جهانی شدن نه تنها منابع هویت بلکه امکانات هویت سازی را نیز افزایش میدهد و آزادی عمل فرد را بالا میبرد و در عین تضعیف قومیت گرایی و منطقه گرایی به نوعی در تقویت آن نیز موثر است .پس توجه و پی گیری تغیررات عظیم در سطح جهان و مطالعه و تطبیق آن در جهت مثبت فرهنگ خودی از نکات بسیار مهم در امر جوانان می باشد.
اما در مبحث جوانان جامعه ما باید با سرمایه گذاری در زیرساختها ،یعنی حل معضل بیکاری ، مسکن ، تسهیل ازدواج ،و .. را از بین ببریم و با سرمایه گذاری در بخش تربیتی و هویتی جوانان بتوانیم نقش اجتماعی و فرهنگی آنان را با توجه به تغییرات ارزشی عظیم امروز در جامعه اصلاح نماییم و می بایست به این فرمول فرهنگی و اجتماعی توجه کنیم.